دلــــ ــتـــ ــ ـنــگـــ ــم

مانند نقطه چین هایی که هیچ وقت به هم نمی رسند

نـمـیــ دانـــیــ کـــهــ چــهــ قــدر دلـــــمــ بــرایــتــــ تــنــگـــــ اســتـــــ

تــکــــ تــکــــ روزهـــا را پــشــتــــ ســر مــیـــ گـــذارمــــ

کــارهـــایــمــ را بــهــ انــجــامـــ مــیـــ رســانــمـــ

آنــ گــاهــ کــهــ بــایــد لــبــخــنــد، مــیــ زنــمــــ

حــتـــیـــ گـــاهــ قــهــقــهــهـــ مــیـــ زنــمـــ

ولـــیـــ از تــهــ قــلــبــــ تــنــهــایـــــ تــنــهــا هــســتــمـــ

هــر دقــیــقــهـــ یــکـــ ســـاعــتــــ

و یــکـــ ســاعــتــــ یــکــــ روز طـــولــــ مــیـــ کــشــد

آنــچــهــ مــرا در گــذرانــدنـــ ایــنـــ روزهـــا یــاریـــ مــیـــ کــنــد

فــکــر بــهــ تــوســتـــــ ایــــ کــــــــاش در کــنــار تــو بــودمــــــــ ……..

رفــــــت!
پر کشیــــــــد!
روحــــــــــش طاقــــــت ایـــــــن دنیـــــــــا را نـــداشتـــــ!
دنــــــیا برایــــــش قفــس بود….
قفســــــــــی تنـــــگ..!!
ســـــردش استــــ !!!
امشــــــب مهمــــــــــان خــــــــــــاک ســــرد اســــت!!!
پــــــــرواز کرد!!
خوشــــا بهــــ حــــالشــــــ….
اما مـــــن چــــه کنمـــــــ بــــا ایـــــن همهــ دلـــــتنگـــــــــــی؟؟

تمام تلاشم را می کنم که خاطراتت را به یاد نیاورم…

اما مگر می شود این جا باشی و بدانم که هستی در همین اطراف و دلتنگ نشوم؟

روزهایی که می دانم فاصله ی زمینی ات از من دور است آسوده ترم….

نزدیک که می شوی نبودنت انگاری مشت می شود و مرا له می کند….

من اینجا بس دلم تنگــــــــ استـــــ ،

و هر سازی که می بینم بـــد آهنگـــــــ استــــــ ،

بیــــا ره توشه برداریم قــــدم در راه بی بـرگشتـــــــ بگذاریــــم ،

ببینیم آسمان هر کجـا آیـا همین رنگـــــ استــــــ

از پروژکتورهای روز و شب ، از سکانس های تکراری زمین، خسته ام !

قـلـبـــمــــــ یــکـــ خـطــ در مــیـانـــ مــیــ زنــد….زود نـیـسـتـــ؟

دســتـــ هـــر پــیــر زنــیـــ را گــرفــتــمـــ…گــفــتــهــ…”پــیــر شــیــ مـــــــادر”…

هــــر کــســ جـــایــ مــن بــود ، مـیــ بــریــد

امـــا مــنـــ هــنــوز مــیــ دوزمــ ، چــشــمــ بــهــ امــیــد …

کـنـارت کــه بــاشــم خــوردن آب هــم مــسـتــم مـیکـنـد!
بــ ــ ـ ــی تــ ـ❤ـ ـــو امــا ،
تــمــام سـنـگــیـنـ ــی کــوهـهـا بــر دوش مـ ـن است..
و شـراب نــاب شـ ــیــراز هـــم مــستم نـمــی کـنـد! ܓ✿

سـوز مـیـ آمـد … سـردمـ شـد …!
بـرفـ بـود و بـرفـ …
بـافـتـمـ و بـافـتـمـ …
تـارهـایـ “رویـا” را بـه جـانـ پـودهـایـ “کـمـبـود” …
کــم داشـتـمـتــ…!
بـافـتـمــ… رجـ بـه رجـ…
“خـیـالـتــ” را…
بـر تـنــ عـریـانـ “تـنـهـایـیـمــ”…
و…انـگـار بـودیـ …!
گـرم کـهـ نـهـ …
آبـ شـدمـ… از شـرمـ حـضـورتـ …!